Πως να απομακρυνθείς σαν γονιός από το συναίσθημα της ανησυχίας
Όταν γίνεσαι γονιός, αλλάζουν οι προτεραιότητες σου. Με την προσοχή σου να επικεντρώνεται στο νέο αυτό πλασματάκι το οποίο καλείσαι να μεγαλώσεις και να του προσφέρεις το καλύτερο που μπορείς. Και κάπου εκεί παίρνουμε παραμάσχαλα το συναίσθημα της ανησυχίας. Ανεξάρτητα από την ηλικία που μπορεί να βρίσκεται το παιδί, σαν γονείς, ανησυχούμε. Ανησυχούμε για την ανάπτυξη του, για το φαγητό του, για τους φίλους του, για το σχολείο, για την υγεία και την ασφάλεια του. Ανησυχούμε, εν ολίγης, για τα ΠΑΝΤΑ!
Δεν θεωρείτε καθόλου ασήμαντο να έχεις την ευθύνη να μεγαλώσεις έναν άνθρωπο. Είναι σπουδαία αποστολή, η πιο σπουδαία της ζωής σου. Είναι απολύτως φυσιολογικό λοιπόν να ανησυχούμε αν το κάνουμε σωστά ή όχι. Στους γονείς αξίζει μεγάλος σεβασμός και αναγνώριση για αυτά προσπαθούν να προσφέρουν στα παιδιά τους, ενώ παράλληλα καλούνται να εργάζονται. Συνήθως αυτή την αναγνώριση δεν τους την προσφέρει κανείς.. Είναι αυτό νομίζω που μας κάνει να αισθανόμαστε περισσότερη ανασφάλεια. Ακούμε συχνά υποδείξεις και συμβουλές για το πως να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και πολύ σπάνια θετικά σχόλια για αυτά που ήδη έχουμε προσφέρει.
Δεν χρειαζόμαστε ωστόσο επαίνους, είμαι σίγουρη πως ο καθένας από εμάς δίνει τον καλύτερο του εαυτό στο παιδί του. Δεν χρειάζεται επίσης να δίνουμε μεγάλη σημασία σε αυτά που μας υποδεικνύουν οι άλλοι. Αυτό που χρειάζεται ένα παιδί για να μεγαλώσει είναι την αγάπη, την αγκαλιά, την προσοχή σου και την κουβέντα σου. Έχοντας αυτά να είστε σίγουροι πως θα μεγαλώσετε ένα παιδί ειλικρινή, χαρούμενο και γεμάτο υγεία.
Ας ρίξουμε μια ματιά στα τρία στάδια της παιδικής ηλικίας και τις ανησυχίες που μπορεί αυτά να περικλείουν για ένα γονέα.
- Νεογέννητο
Κάθε στάδιο ανάπτυξης ενός παιδιού συνοδεύεται και από τον αντίστοιχο βαθμό ανησυχίας. Δεν μπορείς πείσεις ένα νέο γονιό να μην ανησυχεί, είναι αδύνατον. Θέλουν χρόνο οι νέοι γονείς να συνειδητοποιήσουν τις αλλαγές και την νέα πραγματικότητα που καλούνται να αντιμετωπίσουν. Έχουμε από την μία πλευρά της ζυγαριάς τους γονείς άυπνους και κουρασμένους και από την άλλη ένα (ανυπεράσπιστο)βρέφος που σπαράζει στο κλάμα. Χμμ.. δύσκολο να ισορροπήσεις και να μην ανησυχείς.
Σκεφτείτε όμως, πόσα πράγματα υπάρχουν γύρω σας που βελτιώνουν πολύ το επίπεδο ζωή σας με έναν νεογέννητο. Άπειρα γκατζετάκια με ήρεμη μουσική, ήχοι που το βοηθούν να ηρεμεί λιγάκι πιο εύκολα από τους έντονους πόνους των κολικών. Γουόκι-τόκι, οθόνες παρακολούθησης, ριλάξ που τα αγκαλιάζουν ενώ σας προσφέρουν έστω και λίγα λεπτά ξεκούρασης. Τα καρότσια της βόλτας έχουν μετατραπεί σε κινητές κούνιες-κρεβατάκια. Είμαι σίγουρη, πως ετοιμάζονται ακόμα περισσότερα, με μια μικρή έρευνα στην μηχανή αναζήτησης θα σας πείσει.
Αναμφίβολα, στο πρώτο αυτό στάδιο ανάπτυξης ενός μωρού δεν μπορείς να πείσεις ένα γονιό να μην ανησυχεί. Το έχω περάσει δυο φορές, την πρώτη με πολύ άγχος και ανησυχία, την δεύτερη κάπως πιο ήρεμα, αλλά και πάλι υπόβοσκαν.
Αυτό που θέλω να τονίζω είναι πως ο νέος γονιός δεν έχει ανάγκη από συμβουλές, εκτός και αν ρωτήσει άμεσα ο ίδιος για κάτι που ίσως τον απασχολεί. Ο νέος γονιός έχει ανάγκη να νιώσει εμπιστοσύνη στις δυνατότητες του. Χρειάζεται λοιπόν να ενισχύσουμε το κομμάτι αυτό της εμπιστοσύνης και να τον παροτρύνουμε να ακούει τα ένστικτά του και όλα θα πάνε μια χαρά.
- Μικρά παιδιά
Είναι το στάδιο που απολαμβάνεις πολύ έντονα δυο αντίθετα μεταξύ τους συναισθήματα. Έρχεσαι σαν γονιός αντιμέτωπος με την απόλυτη ευτυχία καθώς βλέπεις το μωρό σου να μεταμορφώνεται πια σε παιδάκι, να περπατά, να λέει τις πρώτες του λεξούλες. Η ευτυχία αυτή συναγωνίζεται με την έντονη κούραση με την δεύτερη να κερδίζει έδαφος. Το γέλιο με το κλάμα να εναλλάσσονται διαρκώς. Είναι και αυτό απολύτως φυσιολογικό.
Μέσα σε αυτό το δεύτερο στάδιο ανάπτυξης, ανησυχούμε κυρίως μέσο της σύγκρισης. Ερχόμαστε σε επαφή με άλλους γονείς και πέφτουμε στην παγίδα της σύγκρισής του δικού μας παιδιού με τα υπόλοιπα. Αν αναπτύσσεται σωστά, αν έχει το σωστό ύψος, αν μιλάει σωστά για το στάδιο το οποίο βρίσκεται και πολλές ακόμη ανησυχίες..
Αυτό που μπορείτε να κάνετε και θα σας βοηθήσει αρκετά σε αυτό το στάδιο είναι να αποφύγετε παντελώς αυτόν το διαγωνισμό ηλικιακής ανάπτυξης που πολλοί γονείς αρέσκονται να λαμβάνουν μέρος. «Α, το δικό μου παιδί κοιμάται καλά, τρώει όλα τα φαγητά και περπάτησε… μίλησέ και…». Ίσως κάπου εδώ οι συγκεκριμένοι γονείς αρχίζουν να βάζουν τα πρώτα λάθος θεμέλια για την υγιή συναισθηματική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού τους. Θα το διαπιστώσετε στην πορεία. Τουλάχιστον εγώ αυτό το μάθημα πήρα από προσωπικές μου συναναστροφές.
Κάθε παιδί είναι μοναδικό, έρχεται σε αυτόν τον κόσμο με τον δικό του προσωπικό χαρακτήρα και φυσικά αναπτύσσεται με διαφορετικό ρυθμό. Μπορεί κάποια παιδιά να χρειάζονται περισσότερο χρόνο να μιλήσουν αλλά στο μέλλον να τα καμαρώσετε ως τους καλύτερους ομιλητές. Κάποια να θέλουν λίγο παραπάνω χρόνο να κοινωνικοποιηθούν και αργότερα να είναι το κέντρο της προσοχής όλων. Κάποια κοντά παιδάκια μπορεί στο μέλλον να είναι οι καλύτεροι μπασκετμπολίστες.
Κάθε παιδί έχει το δικό του ρυθμό ανάπτυξης και χρειάζεται χρόνο του. Αν σας βασανίζει οποιοδήποτε ερώτημα όσον αφορά την υγιή ανάπτυξη του, ο μόνος που θα πρέπει να απευθυνθείτε είναι ο παιδίατρος σας και κανείς άλλος. Σας εκλιπαρώ να μην μπείτε στην διαδικασία αναζήτησης στο διαδίκτυο. Το έκανα και ήταν από τα χειρότερα συναισθήματα που θυμάμαι.
- Τα μεγαλύτερα παιδιά
Εδώ είναι που οι ανησυχίες μοιάζουν βουνό. Ευθύνεται το γεγονός πως δεν βρισκόμαστε πια παρόν στις κοινωνικές τους συναναστροφές. Ανησυχούμε πολύ για τις επιλογές τους, για τυχόν σωματικό ή ψυχολογικό εκβιασμό. Τα μεγαλύτερα παιδιά υφίστανται αλλεπάλληλες αλλαγές, σωματικές, ορμονικές, συναισθηματικές. Προσπαθούν να βρουν τον δρόμο τους και είναι απολύτως φυσιολογικές οι όποιες αντιδράσεις τους.
Αν έχετε σταθεί πλάι τους σε πιο μικρή ηλικία, ακούγατε στις ανάγκες τους, ενισχύσατε την αυτοπεποίθηση τους επαινώντας τα και όχι ασκώντας τους κριτική, του δώσατε πολύ αγάπη και επικοινωνία.. Τότε μην ανησυχείτε, έχουν τα εφόδια να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που μπορεί να τους παρουσιαστούν.
Μικρές συμβουλές για λιγότερες ανησυχίες.
- Μην αγνοείται αλλά αφουγκραστείτε τυχόν φοβίες και ανασφάλειες όποτε και αν αυτές παρουσιάζονται.
- Σεβαστείτε τις ανάγκες και τις επιλογές του.
- Μην το συγκρίνετε ποτέ με άλλα παιδιά, σεβαστείτε την μοναδικότητα του.
- Μην αμελείτε να του λέτε πόσο πολύ το αγαπάτε.
- Να επιβραβεύεται τα κατορθώματα του και να αφήνετε στην άκρη την κριτική.
- Μην ξεχνάτε την ενσυναίσθηση και την κουβέντα.
- Μην επιτρέψετε ποτέ το συναίσθημα της ενοχής να τρυπώσει μέσα στην σχέση σας. Μην μεταφέρεται ενοχή για οποιαδήποτε πράξη που είστε εσείς υπεύθυνοι. «Χτύπησα γιατί άφησες το παιχνίδι στο πάτωμα και δεν το μάζεψες..», όχι χτύπησες γιατί απλά δεν το πρόσεξες, ήσουν αφηρημένος.
Μην αμελείτε επίσης να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας πως κάνετε το καλύτερο που μπορείτε. Είναι σημαντικό να είναι και οι γονείς ευτυχισμένοι. Ευτυχισμένοι γονείς συνεπάγεται χαρούμενα και ευτυχισμένα παιδιά. Η ανησυχία δεν προσφέρει καμία θετική αλλαγή στο άμεσο ή μακρινό μέλλον. Όσο και να ανησυχούμε δεν θα αλλάξει το παραμικρό από αυτό που πρόκειται να συμβεί.
Το παιδί για να μεγαλώσει σωστά θέλει να του φερόμαστε όπως θα θέλαμε να φέρονται και όλοι οι υπόλοιποι σε εμάς. Με αγάπη, τρυφερότητα, σημασία και πολλές αγκαλιές. Νιώθοντας ασφάλεια και αγάπη, θα έχει πίστη στον εαυτό του και δεν θα χρειαστεί να αναλώνεται ανησυχώντας.
