4 μορφές αποξένωσης και πως να τις ξεπεράσεις
Τι πρέπει να κάνουν οι νέοι με τη ζωή τους σήμερα; Προφανώς πολλά πράγματα. Αλλά το πιο τολμηρό είναι να δημιουργήσουν σταθερές κοινότητες στις οποίες μπορεί να θεραπευτεί η φοβερή ασθένεια της μοναξιάς.
Αν και η κοινωνία μας είναι πιο ‘’συνδεδεμένη’’ από ποτέ η μοναξιά έχει κάνει φωλιά στις ψυχές πολλών. Το σώμα με το μυαλό μας βρίσκεται σε απόλυτη σύνδεση. Δεν μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε ξεχωριστά. Για να είναι ο νους υγιής, πρέπει και το σώμα να είναι υγιές. Όταν κάποιος έρθει αντιμέτωπος με καρδιακά προβλήματα, γιατί ασχολούμαστε με την διατροφή του και όχι με την ψυχή του; Γιατί να μην υιοθετούμε ολιστική προσέγκιση;
Έχει παρατηρηθεί πως όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με μια ασθένεια (χρόνια ή μη) και βρίσκεται κοινωνικά απομονωμένος, χρειάζεται πολύ περισσότερο χρόνο για να θεραπευθεί από κάποιον που νιώθει και είναι στην πραγματικότητα συνδεδεμένος.
Η κοινωνία μας προωθεί μια «τεχνιτή» αίσθηση σύνδεσης που τελικά μας οδηγεί, στο τέλος της ημέρας, να αισθανόμαστε πιο μόνοι από ποτέ. Ονομάζεται Αποξένωση.
Η αποξένωση λοιπόν, είναι ένας όρος που επινοήθηκε αρχικά από τον Karl Marx. Στην θεωρία του για την αλλοτρίωση, περιγράφει την αποξένωση των ανθρώπων από τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης τους, ως συνέπεια της ζωής τους σε μια κοινωνία στρωματοποιημένη σε κοινωνικές τάξεις. Η αποξένωση από τον ίδιο μας τον εαυτό έρχεται ως συνέπεια του ότι το άτομο αποτελεί το μηχανιστικό μέρος μιας κοινωνικής τάξης. Αυτή η κατάσταση μας απομακρύνει από την ουσία μας, την ανθρωπιά μας.
Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν «συμπτώματα» αποξένωσης, απορρίπτουν τους αγαπημένους τους, αρνούνται την κοινωνία στην οποία ζουν και στο τέλος αρνούνται τον ίδιο τους τον εαυτού.
Τέσσερις μορφές αποξένωσης.
- Αποξένωση από τη φύση
Μου είναι δύσκολο να καταλάβω γιατί σε μερικούς από εμάς δεν είναι ορατή η σύνδεση μας με την φύση. Καταστρέφοντας τα δάση, μολύνοντας με τόνους σκουπιδιών το περιβάλλον και τους ωκεανούς μας, προκαλούμε μεγάλο κακό όχι μόνο στην φύση αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό. Διάβασα κάπου πως υπήρχε η εποχή όπου «μολυσμένος» θεωρούνταν ο αέρας από το τίναγμα των κλινοσκεπασμάτων.
Η βενζίνη που σήμερα καίμε γίνεται ο αέρας που αναπνέουμε. Το πλαστικό μπουκάλι που θα πετάξουμε στην παραλία και θα καταλήξει στον ωκεανό, μολύνει τα ψάρια που τελικά θα φτάνουν στο τραπέζι μας. Ο πλανήτης μας έχει περάσει από δραματικά τρομερές αλλαγές και μας χρειάζεται όσο τον χρειαζόμαστε και εμείς.
Όταν βρίσκεσαι κοντά στην φύση, όταν ακούς τον καταρράκτη να τρέχει βιαστικά, όταν είσαι στο δάσος και νιώθεις την ζωντάνια του μέσα από τους ήχους του, τότε καταλαβαίνεις πως είσαι κομμάτι της. Ήρθαμε από αυτήν και θα επιστρέψουμε σε εκείνη.
Αφιέρωσε χρόνο στην φύση, θα βιώσεις μια βαθύτερη σύνδεση με τον εαυτό σου. Θα μπορέσεις να ανακαλύψεις άγνωστες πτυχές σου, η σύνδεση μαζί της μας βοηθάει να έρθουμε κοντά στην αληθινή αίσθηση του εαυτού μας. Ο θόρυβος της πόλης και οι τόσο γρήγοροι ρυθμοί της μας αποπροσανατολίζουν, δεν μας αφήνουν χρόνο και καθαρό μυαλό να σκεφτούμε και να ζήσουμε ουσιαστικά και όχι σε fast forward. Τρέχουμε και ξεχνάμε να ζήσουμε.
- Αποξένωση από τους ανθρώπους
Η τεχνολογία έχει κάνει θαύματα από την μια, από την άλλη απομάκρυνε τους ανθρώπους από το να είναι ουσιαστικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αντικαταστήσει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, την κοινωνική αλληλεπίδραση. Έχουμε την ψευδαίσθηση πως είμαστε συνδεδεμένοι άλλα πρόκειται για μια οφθαλμαπάτη.
Εννοείται πως τα οφέλη για τις εταιρείες είναι αμέτρητα. Η συνεχόμενη απόσπαση της προσοχής μας είναι πολύτιμη γι’ αυτούς. Υπάρχει λόγος που τα κινητά έχουν γίνει πια προέκταση του χεριού μας. Υπάρχει μια τεράστια ομάδα ανθρώπων που δουλεύουν για να είναι στραμμένη η δική σου και η δική μου προσοχή στο κινητό μας. ( The Great Hack , Κοινωνικό δίλλημα, προτείνω να το παρακολουθήσεις ). Αυτή η απώλεια προσοχής σου κοστίζει να ζεις το τώρα, την στιγμή, επικεντρώνεσαι στο επόμενο.. γεμίζεις άγχος και θλίψη.
Αν βρίσκεσαι και εσύ σε αυτή την μερίδα ατόμων που νιώθουν κοινωνικά απομονωμένοι, απλά τόλμησε. Τόλμησε να συνδεθείς αληθινά και όχι διαδικτυακά. Ξέρω έμοιαζε πιο εύκολο όταν ήμασταν παιδιά. Ξεκίνα με το να κάνεις τα αγαπημένα σου χόμπι, ίσως τέχνη, ίσως μουσική, χορός, γυμναστική, σε αυτές τις ομάδες θα βρεις σίγουρα ανθρώπους που σου μοιάζουν και η σύνδεση θα επέλθει αβίαστα! Δεν βοηθάνε πολύ οι συνθήκες θα μου πεις, αλλά θα σου πω υπενθυμίσω πως θα περάσει και αυτό. Όλα περνούν.. Και η ζωή περνά γι’ αυτό τόλμα να την ζήσεις!
Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, εντελώς μόνος του. Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι της στεριάς, ένα μέρος του όλου.
- Αποξένωση από την εργασία
Όταν δεν αγαπάς την δουλειά που κάνεις, σε διαλύει όπως και κάθε άλλη σχέση. Σου τρώει την ψυχή σιγά, σιγά, σε φθείρει μέσα και έξω. Όλοι μας έχουμε έρθει σε αυτό τον κόσμο κουβαλώντας πολλά δώρα μέσα μας. Είναι απολύτως κατανοητό πως για να επιβιώσεις χρειάζεται να εργάζεσαι, δεν γίνεται διαφορετικά. Δεν διαφωνώ, απλώς πιστεύω πως δεν πρέπει να παραιτηθείς από τα πραγματικά σου θέλω, να μην συμβιβαστείς.
Κάνοντας προσέχτηκα ένα-ένα βήμα την φορά, θα φτάσεις στον προορισμό σου. Θέλει κινητοποίηση, πίστη και αποφασιστικότητα. Μα εκεί που βρίσκεται ο πραγματικός προορισμός σου θα νιώθεις πραγματικά ζωντανός και αναζωογονημένος θα δεις. Μικρά βήματα με μεγάλη πίστη, πίστη πρώτα σε εσένα!
- Αποξένωση από εσένα
Είναι η αποξένωση που πονάει περισσότερο. Να βρίσκεσαι μίλια μακριά από τον ίδιο σου τον εαυτό. Ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο πλημμυρισμένοι με φως, παίρνοντας την πρώτη μας ανάσα και ανοίγοντας τα μάτια μας είδαμε και νιώσαμε την αγάπη. Πόσα πολλά υποσχόμενα συναισθήματα, έτσι;! Στην συνέχεια χάσαμε μεγάλο μέρος από το φως που πρωτοαντικρίσαμε, ακολουθώντας συγκεκριμένο και πολύ καλά διαμορφωμένο (βάση της κοινωνίας μας) μονοπάτι.
Δεν μπορείς εύκολα να αλλάξεις δρόμο γιατί φοβάσαι να είσαι εσύ, διαφορετικός, αληθινός. Είναι και πάλι εδώ που ερχόμαστε αντιμέτωποι με το εσωτερικό μας παιδί. Δεν χάνεται, είναι πάντα εκεί και σε περιμένει κάτω από τα στρώματα να κάνετε όνειρα και νοητά ταξίδια.
Όλοι μας απομακρυνόμαστε από τον εαυτό μας κατά καιρούς. Είναι από τα πιο σκληρά συναισθήματα που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος. Να μην μπορεί να εκφραστεί και να είναι ο αληθινός εαυτός του, προκειμένου να είναι επιθυμητός και αποδεκτός από τους άλλους. Αυτοί οι άλλοι αν δεν αγαπούν τον αληθινό εαυτό σου δεν αξίζει να έχουν χώρο στην ζωή σου. Μακάρι να υπήρχε η καλή νεραΐδα, να μας ξυπνήσει από αυτόν τον βαρετό ενήλικα που έχουμε γίνει.
Σκέψου το πάθος για ζωή που είχες όταν ήσουν παιδί. Συνδέσου με τον αληθινό εαυτό σου. Η αρχή από μόνη της θα σε μαγέψει, θα δεις πως να αναπτύξεις μια βαθιά και αληθινή σχέση με τον εαυτό σου. Γνώρισε τον διαλογισμό, διάβασε βιβλία αυτοβελτίωσης, έλα πιο κοντά στην φύση, επιδίωξε να συνδεθείς πραγματικά με άλλους.
Χρειάζεται υπομονή, θάρρος και αληθινή επιθυμία για να δεις την αλλαγή.
Μην αφήνεις την μοναξιά και την αποξένωση να σε ρουφάει. Αν καταφέρεις και συνδεθείς με την φύση, εάν έρθεις ουσιαστικά κοντά με εσένα, με τους φίλους και με τον κοινωνικό σου περίγυρο, αν αρχίσεις την αναζήτηση μιας δουλειάς που θα σε κάνει χαρούμενο και ευθυγραμμίζεται με τις δικές σου προσωπικές αξίες.. Τότε θα δεις πως αυτό το τείχος της μοναξιάς δεν θα έχει καμία άλλη επιλογή παρά να καταρρεύσει.
Η μοναξιά είναι ένα καλό μέρος για να επισκεφτείς, αλλά ένα άσχημο μέρος για να μείνεις.
