Τι έμαθα μεγαλώνοντας μαζί με τα παιδιά μου
Σίγουρα το να μεγαλώνεις ένα παιδί δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πολλές οι ανησυχίες, πολλές οι ανασφάλειες και σαν να μην φτάνουν αυτά έχουμε και την παραπληροφόρηση ως κερασάκι στην τούρτα. Όλοι έχουν κάτι να μας πουν και να μας υποδείξουν.
Όπως και να ‘χει, θέλω να μοιραστώ κάποια σημεία που επιβεβαίωσα όντας στο ρόλο της μαμάς για δεύτερη φορά.
Μύθοι vs Πραγματικότητα
- Το παιδί πρέπει να είναι η προτεραιότητα σου
Το έκανα, στο πρώτο μου παιδί έδωσα όλο μου το είναι. Κοιμόταν ήσυχο; Έτρεχα να δω αν αναπνέει. Σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου άκουγα. Ξύπναγε πάνω από 3-4 φορές, τηλέφωνο στο γιατρό. Ξεροστάλιαζα πάνω από την κούνια του. Όχι πως δεν έκανα και στο δεύτερο τα ίδια αλλά είχα τουλάχιστον συνειδητοποιήσει πως είναι όλα φυσιολογικά, και το κλάμα και η ανησυχία μου και τα αμέτρητα ξενύχτια.
Είναι πολύ σημαντικό για ένα παιδί να νιώθει ότι το αγαπάς και το σέβεσαι. Είναι εξίσου σημαντικό όμως να συμβαίνει και με τους γονείς το ίδιο. Το έκανα και μου πήρε καιρό να συνειδητοποιήσω τι δεν πάει καλά με ‘μένα. Δεν πρέπει να παραμελείς τις ανάγκες σου σαν άνθρωπος. Δεν θα υπάρχει ισορροπία στην οικογένεια αν συμβεί κάτι τέτοιο. Η έλευση του μωρού δεν σημαίνει με τίποτα να βάλεις εσένα και κατ’ επέκταση την σχέση σου σε δεύτερη μοίρα. Το συναίσθημα και η φροντίδα πρέπει να μοιράζονται, να είναι διάχυτα σε όλη την οικογένεια.
- Αν αγκαλιάζεις το μωρό σου πολύ θα το καλομάθεις
Πως μπορείς να μην αγκαλιάζεις ένα τόσο δα νεογέννητό πλασματάκι που σε έχει τόσο πολύ ανάγκη. Χαίρομαι όταν διαβάζω έρευνες που δίνουν δίκαιο στους γονείς που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του μωρού τους για στοργή και αγάπη. Βλέποντας τον γιο μου που είναι 7 χρονών πια, κάθε άλλο παρά καλομαθημένο το λες. Βλέπω στα ματάκια του αγάπη μόνο και δύναμη. Με κάνει να νιώθω τόσο υπερήφανη αυτό σαν μαμά. Με ρώτησε κάποια στιγμή ‘’ Μαμά, πώς έμαθες να είσαι καλή μαμά;’’. Τι άλλο να ζητήσω;. Φωτίζει όλη η ύπαρξη μου. Να ακούς το ένστικτο σου, είναι πολύτιμος βοηθός της μητρότητας.
- Γιατί δεν του επιβάλεις τιμωρία
Αυτό και αν το άκουσα αμέτρητες φορές. Σίγουρα χάνω πολύ πιο εύκολα πια την ψυχραιμία μου. Νιώθω άσχημα όταν χρειάζεται να υψώσω τον τόνο της φωνής μου για να ακουστώ και νιώθω επίσης η χειρότερη μαμά του κόσμου εκείνη τη στιγμή. Πάντα μένω εκεί, δεν θα τα βάλω ηρεμία, δεν θα τα βάλω σε καμία καρέκλα της σκέψης. Προσπαθήσαμε σαν γονείς να βάλουμε όρια στα μικρά μας. Έμαθαν σε αυτά, γνωρίζουν μέχρι που μπορούν να ‘’επιβληθούν’’.
Επίσης, η κουβέντα και η συζήτηση μετά από κάθε ένταση τα βοηθάει πολύ, εντοπίζουν και τα ίδια το λόγο που έχασαν την ψυχραιμία τους. Το να μάθουν να εντοπίζουν την πηγή των αρνητικών τους συναισθημάτων είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον τους. Κουβέντα και πάλι κουβέντα. Αν εκείνη την στιγμή δεν έχεις την ψυχραιμία που σου είναι απαραίτητη, πάρε το χρόνο σου κάνε ένα μικρό διάλειμμα και επέστρεψε. Θα τα βλέπεις όλα πιο καθαρά.
- Κλαίει γιατί είναι κουρασμένο, πεινάει, είναι βρεγμένο, άρρωστο….
Μπορεί να ισχύουν και τα παραπάνω, αλλά ένα μωρό ή ένα πιο μεγάλο παιδί, μπορεί απλά να κλαίει. Τόσο απλό. Δεν υπάρχει λίστα για να ελέγχουμε κάθε φορά τι μπορεί να το ενοχλεί. Είναι κουρασμένο, φορτισμένο, πεινασμένο, φοβισμένο, λυπημένο.. Μπορώ να γράφω ασταμάτητα. Είναι παιδί και μπορεί να κλαίει όσο θέλει και όποτε θέλει. Θυμάμαι ένα καλοκαίρι, διακοπές.
Η μικρή μου ούτε ενός έτους. Κάθε πρωί αφού ξυπνούμε, έριχνε ένα 20 λεπτό ξέσπασμα, κλάμα με λυγμούς. Με ρώτησε λοιπόν μια γειτόνισσα ‘’Μα γιατί κλαίει βρε το μωρό;’’. Δεν ήξερα γιατί κλαίει, απλά έκλαιγε. Πληθώρα συναισθημάτων με κυρίευσαν, η πιο άχρηστη μαμά όλου το κόσμου, που αφήνω το μωρό μου να κλαίει, δεν μπορούσα να το σταματήσω όμως είχα προσπαθήσει τα πάντα. Αφού πήρα το χώρο μου λοιπόν, μου έδωσα την απάντηση. Μα είναι μωρό, τα μωρά κλαίνε. Αυτό, τόσο απλό.
- Μην του δίνεις τόση αγάπη και σημασία, θα γίνει η ουρά σου
Κατά την ταπεινή μου άποψη, η αγάπη και η προσοχή δεν έβλαψε ποτέ κανέναν. Από την άλλη η αδιαφορία και η έλλειψή αγάπης μόνο γκρεμισμένα συναισθηματικά παιδιά δημιουργούν. Ένα παιδί έχει ανάγκη την καθοδήγηση και την υποστήριξη σου, να του δείξεις πως είναι η ζωή. Δεν ξέρει. Από την οικογένεια του θα πάρει τις βάσεις για να χτίσει μια σωστά ολοκληρωμένη προσωπικότητα. Το συναισθηματικό δέσιμο παιδιού και γονέα είναι απαραίτητο για να μεγαλώσει με δυνατή και αυτάρκη προσωπικότητα.
- Θα κοιμηθεί συνεχόμενα όταν γίνει ενός
Δεν λέω ήταν ελπιδοφόρο να το ακούς. Δεν έγινε ποτέ. Και τα δυο μου παιδιά, άργησαν να κοιμηθούν κανονικά χωρίς ενδιάμεσα ξυπνήματα. Προσπάθησα να εφαρμόσω αρκετές τεχνικές ύπνου και δυστυχώς με καμία δεν είδα αποτέλεσμα. Υπάρχουν παιδιά που αγαπούν τον ύπνο και υπάρχουν παιδιά που θέλουν το χρόνο τους, δυστυχώς είναι ακαθόριστο. Υπομονή…
- Ο φόβος είναι στάδιο
Δεν είναι στάδιο ο φόβος, είναι συναίσθημα που πρέπει να βρίσκει ανταπόκριση. Δεν μπορείς να αδιαφορήσεις ή να το απορρίψεις. Μπορεί να είναι μια φάση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να δώσεις προσοχή. Αν δεν βοηθήσεις το παιδί σου να εξωτερικεύσει τον φόβο του τότε αυτός θα μεγαλώνει. Εμείς ακόμα παλεύουμε με τον κακό λύκο. Τον έχουμε από κοντά όμως, τον δουλεύουμε και βρίσκουμε και τους καλούς λύκους των παραμυθιών και αυτό μας βοήθησε πολύ.
- Έφαγε πολύ ξύλο και έμαθε
Τι να πω τώρα γι΄αυτο; Το άκουσα από τον ‘’πατέρα’’ και κατευθείαν το βλέμμα μου συνάντησε τα μάτια του παιδιού. Θλίψη, πόνος, απογοήτευση. Μπορεί να υψώνουμε την φωνή μας, άνθρωποι είμαστε και δυστυχώς ή ευτυχώς όχι τέλειοι. Το χέρι μας όμως δεν θα υψωθεί ΠΟΤΕ. Όταν ένα παιδί γνωρίζει την βία την κάνει μέρος του. Μελέτες έχουν δείξει πως όταν ένα παιδί έχει υποστεί το ξύλο ως συνέπεια ανάρμοστης συμπεριφοράς ( ή δεν ξέρω τι άλλο να πω) έχει γίνει δράστης ενδοοικογενειακής βίας αργότερα στην ζωή του.
Κάθε παιδί είναι ξεχωριστό, είναι ιδιαίτερο και έχει όλες τις προδιαγραφές για να γίνει ευτυχισμένο. Δώσε του αγάπη και μπόλικη προσοχή.
