Οι άνθρωποι έρχονται στην ζωή σου προκειμένου να εκπληρώσουν ένα σκοπό
Κάποιοι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας, αφήνουν το αχνάρι τους στην καρδιά μας και δεν είμαστε ποτέ πια οι ίδιοι.
Franz Schubert
Σίγουρα θα σου έχει τύχει και εσένα, αφού πρώτα περάσει κάποιος από την ζωή σου, να πεις «Δεν τον συνάντησα τυχαία, ήρθε στην ζωή μου για να εκπληρώσει κάποιο σκοπό». Ίσως η παραμονή του να ήταν για λίγο, ίσως και για περισσότερο! Το μόνο σίγουρο είναι πως ήρθε, έστω και τραχιά, για να σε βοηθήσει να πας παρακάτω. Εκεί που βρίσκεται και με προσμονή σε περιμένει ο τελικός σου προορισμός.
Γνωρίζουμε πολλούς στην ζωή μας, αλληλοεπιδρούμε με ακόμα περισσότερους. Με κάποιους το δέσιμο είναι αναπόφευκτο, δεν το ελέγχεις, το προωθεί η ενέργεια σας. Είναι μαγικός ο τρόπος σύνδεσης, λειτουργεί σαν μαγνήτης. Αυτοί θα μείνουν, το αισθάνεσαι το νιώθεις από το πρώτο κιόλας λεπτό. Το λέτε με τα μάτια σας, τα λόγια είναι αχρείαστα!
Είναι και οι άλλοι, που έρχονται αλλά αισθάνεσαι πως η παραμονή τους στην ζωή σου δεν θα είναι για πολύ. Χωρίς βέβαια ο ερχομός τους να είναι ανεπιθύμητος. Απλώς, δεν έχουν όλες οι σχέσεις παντοτινή διάρκεια. Κάποιες έχουν μακροχρόνια κράτηση, στις μετρημένες θέσεις της καρδιάς μας, ενώ άλλοι προσωρινή.
Μερικές φορές αυτοί που έρχονται, αποχωρούν αφήνοντας μας ‘’κέρδη’’ παντοτινά. Μπορεί να μην παραμένουν οι ίδιοι στην ζωή μας αλλά μένουν τα μαθήματα που πήραμε από αυτούς. Πάντα κερδίζεις κάτι, ακόμα και αν πρόκειται για σχέσεις που δεν εξελίχθηκαν όπως της υπολόγιζες.
Υπάρχει λόγος και σκοπός για κάθε νέα συνάντηση στην ζωή σου. Αν είχες την δυνατότητα να παρακολουθήσεις το παρελθόν, μέσα από το παρόν τότε ο λόγος αυτός, θα σου ήταν σίγουρα πιο ξεκάθαρος. Θα έβγαζαν νόημα τόσο οι θετικές, όσο και οι αρνητικές συναντήσεις.
Θα έρθουν στην ζωή σου άνθρωποι που θα αποτελέσουν το μονοπάτι που θα σε οδηγήσει παρακάτω. Μου έχει συμβεί, σε όλους έχει συμβαίνει! Βρίσκονται την σωστή στιγμή στο σωστό μέρος για να σε μεταφέρουν στην επόμενη στάση του ταξιδιού της ζωή σου. Σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση και σε αποχαιρετούν αφού πρώτα εκπληρώσουν την αποστολή τους!
Έρχονται και αυτοί που σου ζητούν λίγο από το χρόνο σου. Ίσως μερικά λεπτά που δεν βγάζουν νόημα εκείνη την στιγμή. Αυτά τα λεπτά αποδεικνύονται πως ήταν τελικά σωτήρια. Σε έσωσαν από ένα ατύχημα ή από μια λάθος επιλογή. Χάρισε λοιπόν λίγο από το χρόνο σου αν σου ζητηθεί! Μπορεί να μην καταλαβαίνεις το λόγο εκείνη την στιγμή αλλά θα τον κατανοήσεις αργότερα.
Οι άνθρωποι που έρχονται στην ζωή μας και εμείς δυσανασχετούμε γιατί μας καθυστερούν, καταλήγουν να μας προσφέρουν προστασία χωρίς να μπορούμε εκείνη την στιγμή να το αντιληφθούμε! Μαγεία και ευλογία!
Οι άνθρωποι που μας πονούν, είναι δάσκαλοι μας. Είναι αυτοί από τους οποίους θα πάρουμε τα πιο σπουδαία μαθήματα ζωής. Είναι μια ακόμη γέφυρα για παρακάτω. Δες το σαν ένα επίπεδο δυσκολίας που σε οδηγεί στην επόμενη σου στάση. Ο πόνος για εμένα, όπως φαντάζομαι και για τους περισσότερους, αποτελεί το μεγαλύτερο επίπεδο δυσκολίας για την μετάβαση από μια κατάσταση στην επόμενη.
Χρειάζεται να διατηρήσεις την πνευματική σου διαύγεια για να περάσεις στο επόμενο στάδιο. Δύσκολό μεν, όχι ακατόρθωτο δε! Οι περισσότεροι θα τα καταφέρνουν νωρίς. Κάποιοι ίσως μείνουν λίγο πιο πίσω, θα έρθει όμως η ώρα που κάποιος θα τους απλώσει το χέρι που χρειάζονται για να πιαστούν. Αρκεί να είναι ανοιχτοί στο φως, να μην φορούν πάντα γυαλιά, ακόμα και όταν γύρω επικρατεί σκοτάδι. Μέσα από τον πόνο καλλιεργείς την δύναμη που είναι το απαραίτητο καύσιμο για να πας παρακάτω.
Γνωρίζεις και κάποιους ανθρώπους που είναι αυτό που λέμε «Άγγελοι της γης». Τους λείπουν μόνο τα λευκά φτερά, αλλά καλύτερα έτσι. Αν ήταν σε όλους ορατοί ίσως και να κινδύνευαν. Έρχονται στην ζωή σου για να σε προστατεύσουν, να σε φροντίσουν και ίσως να σε φέρουν πάλι πίσω στο δικό σου μονοπάτι, αυτό που οδηγεί στον τελικό προορισμό σου. Είναι αυτοί που στα δύσκολα σου δίνουν δύναμη να βγεις πιο δυνατός και πιο ανθεκτικός.
Κάπου εκεί στο πλήθος λοιπόν, είναι και κάποιοι που τελικά για ΄σένα θα ξεχωρίσουν. Η λάμψη τους, η καθαρή τους αύρα, η κοινή σας ενέργεια. Είναι αυτοί που τελικά έρχονται για να μείνουν, είναι οι συνταξιδιώτες και συνοδοιπόροι σου. Είναι εκείνοι που είστε προορισμένοι να διανύσετε μαζί χιλιάδες αποστάσεις.
Αυτοί που θα σου μείνουν αιώνια πιστοί, θα σε αποδεχτούν και θα αγαπήσουν γι ‘αυτό που πραγματικά είσαι. Είναι αυτοί που μπορούν και βλέπουν εκεί που δεν μπορούν οι άλλοι να δουν. Βαθιά στην ψυχή σου, την φροντίζουν και την ποτίζουν με αγάπη. Είναι αυτοί που θα απλώσουν τις ρίζες τους και μαζί θα φτιάξετε τον όλο δικό σας πανέμορφο κήπο, γεμάτο χρώματα και αρώματα. Όποιος πλησιάζει αυτόν τον κήπο θα γεμίζει χαρά και ευγνωμοσύνη.
Κάποτε θ’ ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. Περπάτα.
Γιάννης Ρίτσος