Που χάθηκε η καλοσύνη των ανθρώπων μάτια μου..

Που πήγε η καλοσύνη των ανθρώπων

Αναζητώντας την χαμένη καλοσύνη

Σκεφτόμουν πως κάτι μου λείπει εκεί έξω. Παρατηρώ αθόρυβα τον κόσμο να χάνει την καλοσύνη του. Θα μου πεις φταίει η πανδημία. Όχι, δεν με ικανοποιεί αυτή η απάντηση. Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα, αν όχι η πλειοψηφία, δεν είναι χαμογελαστοί, δεν είναι ευγενικοί, δεν είναι καλοπροαίρετοι, τους λείπουν οι καλοί τρόποι.

Έχω πάρει πολλά μαθήματα απο τους ανθρώπους. Δεν είχα το χρόνο τότε να τα επεξεργαστώ αλλά καθώς μεγάλωναν τα αγγελούδια μου, τον βρήκα. Άνθρωποι κενοί, ψυχροί, εγωιστές. Έτσι, έρχομαι σήμερα και ψάχνω να βρω που πήγε η ομορφιά της καλοσύνης και γιατί ξεχνάει ο κόσμος τους καλούς τρόπους.

Αν πεις καλημέρα σε έναν άγνωστο, τον βλέπεις να τον κυριεύει η περιέργεια. ’’Να την ξέρω από κάπου, γιατί με καλημέρισε;’’. Αν σου κρατήσει ένας άγνωστός την πόρτα ανοιχτή για να περάσεις θα σου φανεί τρομερά παράξενο. Αν σηκωθεί ένα άνδρας στο τρένο και σου παραχωρήσει την θέση του, θα είναι ένα γεγονός που θα το αναφέρεις με έκπληξη για πολύ καιρό. Γιατί όλα τα παραπάνω να μην είναι ο κανόνας αλλά να αποτελούν εξαιρέσεις. Θα ήταν πολύ όμορφος έτσι ο κόσμος μας εκεί έξω. Θα ήμασταν και εμείς πιο όμορφοι άνθρωποι, χαμογελαστοί, καλοσυνάτοι.

Όταν είσαι στο χωριό, στην εξοχή, στην επαρχία, νιώθεις την καλοσύνη των ανθρώπων που ζουν εκεί. Νιώθεις την θετική τους αύρα και ηρεμία, αυτός πιστεύω ότι είναι ένας από τους λόγους που ξεκουραζόμαστε όταν κάνουμε τις αποδράσεις μας εκεί. Η ενέργεια των ανθρώπων. Χαμογελούν αληθινά και όχι με το ζόρι, διατηρούν ζεστές σχέσεις μεταξύ τους, υπάρχει ενότητα, νοιάζονται πραγματικά ο ένας για τον άλλο.

Που χάθηκε η καλοσύνη των ανθρώπων μάτια μου..

Είναι οι γρήγοροι ρυθμοί της πόλης που μας στερούν άραγε την καλοσύνη; Είναι το άγχος και το στρες που αντικατέστησαν τα χαμόγελα των ανθρώπων; Δεν μπορώ να πω τίποτα με σιγουριά. Αυτό που θέλω όμως να πω είναι πως οι καλοί τρόποι σημαίνουν κάτι παραπάνω από έναν απλό σωστό κανόνα συμπεριφοράς..

Οι καλοί τρόποι είναι αυτοί που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους ανθρώπους των σπηλαίων. Αποτελούν θεμέλιο της κοινωνικής μας σύνδεσης. Η ευκολία της κόρνας (την σιχαίνομαι), το πέταμα στο δρόμο του χαρτιού από το σάντουιτς που μόλις έφαγες, το σκούντημά στο δρόμο όταν τρέχεις να προλάβεις, η αδιαφορία προς τον συνάνθρωπο σου και τα ανυπεράσπιστα ζώα του δρόμου.. Όλα τα παραπάνω δεν μας κάνουν να ξεχωρίζουμε καθόλου από την εικόνα των ανθρώπων των σπηλαίων. 

Στο μόνο που βλέπω να διαφέρουμε είναι η πιο λουξ εικόνα μας, ρούχα, σπίτια, αυτοκίνητα κτλ. Τι να τα κάνεις όμως αυτά αν δεν μπορείς να στολίσεις την ψυχή;  Όταν η ψυχή είναι αδειανή και σκοτεινή όσα ‘’στολίδια’’ και να βάλεις επάνω σου δεν θα σε κάνουν να λάμψεις. Όταν η ψυχή είναι γεμάτη, λάμπεις σαν τα αστέρια του ουρανού. Ξεχωρίζεις! Ας δώσουμε την ευκαιρία στον εαυτό μας να είναι το καλύτερο που μπορεί. Όχι μόνο για τους άλλους, αλλά και για εμάς τους ίδιους.

Πόσες φορές απευθύνεσαι σε κάποιον και νιώθεις απέναντι σου ένα κενό βλέμμα, αδιάφορο και παγωμένο. Δεν κοιτούν πια οι άνθρωποι στα μάτια όταν μιλούν, λένε πως τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής και αυτό είναι αλήθεια. Σπανίζουν αυτοί που κοιτούν τον άλλο κατάματα, σπανίζουν οι αληθινοί, σπανίζουν οι καλοί. Πάνε και αυτοί στην άλλη πλευρά, αυτή της αδιαφορίας.  Γιατί; Γιατί ίσως να πληγώθηκαν ή κάποιος να τους πόνεσε πολύ και προκειμένου να επιβιώσουν ψυχικά, έγινα σκληροί. Τους αναγνωρίζεις όμως, αν σε αφήσουν να δεις τα μάτια τους, τότε θα καταλάβεις.

Πρέπει η ενσυναίσθηση να γίνει μέρος μας, έχουμε ανάγκη από ανθρώπους με ενσυναίσθηση. Η άνθρωποι που κατέχουν την αρετή της ενσυναίσθησης είναι πολύτιμοι βοηθοί για έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο με αγάπη και καλοσύνη. Έναν κόσμο όμορφο, ενώ είναι όμορφος εμείς τον κάνουμε να δείχνει άσχημος ,με την λάθος στάση ζωής που ακολουθούμε, την έλλειψη σεβασμού και αποδοχής προς τους άλλους αλλά και προς τον ίδιο μας τον εαυτό.

Η ευγένεια και οι καλοί τρόποι μας κάνουν να νιώθουμε καλύτεροι άνθρωποι. Νιώθουμε αποδοχή και συνάμα πίστη στον εαυτό μας. Ποιος δεν θέλει ένα ευγενικό άνθρωπο πλάι του, σύντροφο, φίλο, συνεργάτη. Η καλοσύνη είναι το κλειδί για να φέρουμε πάλι πίσω το χαμόγελο στους ανθρώπους.

Να θυμάστε, πώς όλα αρχίζουν από το σπίτι. Αν είμαστε ευγενικοί, διατηρούμε τους καλούς μας τρόπους, φερόμαστε με καλοσύνη, τότε και τα παιδιά μας θα κάνουν το ίδιο.

Ας βάλουμε ένα λιθαράκι καλοσύνης κάθε μέρα στον κόσμο μας, θα δείτε στο τέλος θα χτίσουμε ολόκληρο κάστρο. Ένα κάστρο με τόσο γερά θεμέλια που θα μας προστατεύει από κάθε νέα απειλή.

Share:

Καλώς ήρθατε! Είμαι η Όλγα, μαμά δύο υπέροχων παιδιών. Είμαι ιστορικός και έχω αποφοιτήσει από την Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Βλέποντας τον κόσμο από τα μάτια της μανούλας δημιούργησα με αγάπη και το δικό μου γούστο το Mamigusto .

τελευταία άρθρα
join us

Social Media

δημοφιλή άρθρα

τελευταία νέα

Εγγραφείτε στο MG Newsletter

Ειδοποιήσεις για νέα άρθρα, χρηστικές συμβουλές κα ευ ζην.

τελευταία βίντεο

Συναφή άρθρα